Mail | Impressum | Blog | Presse AZ| Presse zum 80.Geburtstag| Hombes Video1| Video2|
 
 
Motorradfahrer und Mundartautor Hombes

Karl Rudolf Hornberger alias "Hombes" -

Als Kreiznacher is merr in Bad Kreuznach gebor un als "alder Kreiznacher" is`es so, dass di Alde vun eem, also de Vadder un di Mudder, aach vun Kreiznach sein misse, demit di Mudderschbrach nit ve`hunzt werrd. Merr muss so redde, wi de Vadder un di Mudder deheem geredd honn. Wenn do eener drunner wa, bei de "Altvorderen" der nit vun do wa, dann wa es Platt unecht. Mir saade, der redd "mit Knibbel" drin. Un wenn eener halb hochdeitsch un halb platt redde duut, so e`Mischmatsch, dann duut der >gerre<. Das gibt' s oft. Mir saan dann driwwer: De Vadder gerrt, di Mudder gerrt un di Kinner, di gerre aach. Also es kann keener vun dene richdich di Mundart redde.

Also mein ware vun do, de Vadder un di Mudder aach, un di Oma un de Oba un di vun de anner Seit, di ware aach hiisich. Keener devun konnt Hochdeitsch redde un so kimmt' s, dass di Mundart, di Kreiznacher also, seit Generatzjone in de Famillje leit.

Draus im "Badewerth", (do honn frihjer nor di "feine Leit "gewohnt), bin ich bei de Schwesder Martha Petschel, so hot das Entbindungsheim un aach di Hebamm mit Name gehees, uff di Welt komm. Di Fraa Petschel wa alles in eenem, Hebamm, Schwester, Kechin un aach e'halwe Dokder. Der hot de ganze Lade geheert.

Es wär mondaachs (Ausschuß is do immer debei!), moijns geeje acht gewees, als ich das "Licht der Welt erblickt" hätt. Deno, so geeje Middaach, wär e` Affehitz geweeß un si hätt schwer drunner gelitt, hot merr mei Mudder schbeeder ve'zehlt, als ich schunn groß wa un Ve`schdand hatt. In de Hundsdaache, de 27.Juli deet dezu geheere, saat`se, wär's oft so heeß. Alle Mensche honn das zwa bezweifelt, das ich de Ve'schdand jemols kriin deet, doch mei Mudder wa iwwerzeicht devun, dass ich'en hatt, ich nadiirlich aach.

Wemmer vun sich selbscht nix hält, was sollen annere Leit vun eem halle?

Aamselich wär ich gewees, saade di Leit un de Vadder hot mich middeme abgezoo'ne Has ve'glich. Lang un derr, wär ich gewees. E`scheen Sheesekind hätt merr in mir kenne nit erkenne un di Mudder hätt als di Shees zugehängt, dass di Leit nit e`ninngugge konnde, doch deno hätt sich das gemacht, als ich greeßer worr bin.

Im Jahre des Herrn, 1931 wär's gewees, dass ich de Famillje es große "Glick" gebracht hätt, saade'se de annere Leit. Doch als ich mich entwickelt hatt, wollde`se vumm Glick nit mehr redde, eher vun'ere Heimsuchung, was mei Mudder aach effdersch gesaat hot.

Do jetz ganz korz mei Leewensschdufe, di merr hoch un aach e' runner falle kann:

Kinnergaade in de Kreiznacher Diakonie - wa scheen, doch iwwerflissich! Ich hätt liiwer im Dreck geschbiilt. Ich wa aach for di Kinner un di Kinnergaade-Tande dort di eerscht Heimsuchung.

Di Volksschul in de Ringschtrooß besucht- Horst-Wessel-Schule hot di im Dritte Reich geheeß, was heit keener mehr wisse will, doch es wa so. Dort honn ich kaum ebbes gelernt, weil ich e' Narr als Lehrer hatt. Klaus Bauer hodder geheeß un ich honn middem Schdegge mehr Schlee kriid, wi Brot ze esse

Gymnasium aan de Schdadtmauer besucht - hogge geblibb. In Deitsch hatt ich e' fünnef un in Erdkunne sex! Leese kennt ich aach nit, saade' se, di Schdudienrät. Lauder iwwerkandiddelde Lehrer!

"De Bub muss uff e' Internat, wo'er unner Uffsicht is!" hot's deheem geheeß un deno honn'se mich in so'me Ding "unnergebracht".

Institut Hoffmann, St.Goarshausen hot' s geheeß. Das wa e' Gymnasium mit Internat. Wi furchbar! Mehr kann ich nit dezu saan. Annerthalb Johr hot's gedauert bis e'Luftmin uffs Haus gefall wa un ich widder "Heimat gesihn" honn. Wi scheen!

Achtklassisch Volksschul in Hiffelsum besucht. Merr ware ausgesiidelt, weeje de Bombe, di uff Kreiznach gefall ware. Viil gelernt in dere Schul, beim Lehrer Hensler. Liiwe Buwe un aach nette Meed als Klassekamerade gehatt. Es Landleewe hot merr gefall un es wa scheen dort, bis di Ami kame. Di eerscht "Feindberihrung" hatt ich in Hiffelsumm mit Ami-Panzer, voll mit lauder Schwarze.

Deno widder in Kreiznach

Was dezwische leit, das wa de Rescht vun meim Leewe un fällt unner allgemeines Familljeleewe.

Jetz in de Rende, do leewe merr, wi's so scheen heeßt. Iwwer all zwickt`s un zwackt' s, di Knoche zihje, di Gall drickt, de Maa macht Bosse un merr is e' schdenniche Kunne beim Dokder. Der ve'schreckt schunn, wenn'er eem sihn.

Awwer sunnscht, geht' s noch gut, so lang' se eem di Rende bezahle.

Nix ze duun un immer voll beschäfdicht! -



Merr lehnt sich ze`rick un werrd geruhsamer - so heeßt's, mißt' s sein.

Perseenlich waad ich noch druff, dass di "innere Ruhe" e'mol bei merr Inkehr hält. Doch noch bin ich zawwelich wi`je Laus im Grind, es freet sich nor wi lang noch? Das weeß merr halt nit so genau.

Awwer so lang merr noch ebbes infällt, mei Gedanke mich nit ve' losse, werrd's aach ausgefihrt. No dem Motto leb ich in de Daach un mach all das, was merr Schbass macht. Poliddisch hall ich mich aus allem draus.